Categorie: Mooie woorden

Als heel ons land Hugo Claus herdenkt, presenteren we met extra veel eerbied en plezier zijn teksten tijdens SamenLezen. Zo ook vorige week in Brussel, in een groep met mensen met psychische kwetsbaarheid. We lezen een heel gekend gedicht van Claus:

Vrijdagnamiddag, de sneeuw maakt dat ik twee keer wegglijd voordat ik binnenwandel, mijn jas over een stoel hang en rondkijk of ik bekende gezichten zie. Zelfs in dit weer schuiven we met ons zessen aan tafel, en er komt nog een telefoontje van een samenlezer die laat weten dat hij zich niet door de witte vlokken waagt.
H. schuift vandaag voor het eerst mee aan, en heeft mij zonet al aan een reeks vragen onderworpen. Waarom werk ik met boeken? Wat betekent lezen voor mij, en voor de wereld? Hij monkellacht als ik antwoord dat literatuur de mooiste gids voor het leven kan zijn, en dat lezen voor mij zoiets is al ademen.

Op donderdag 11 mei 2017 vertelden Marijke Sanctorum en ikzelf over het bijzondere verhaal van Samenlezen in Antwerpen, op ‘De kracht van vertellen’, een avond à la TED-talk in een volle Permekebibliotheek. We wilden vooral de stem van de deelnemers vertolken, en daarom hebben we maandenlang uitspraken van deelnemers verzameld en die als dialoog gebracht. En dat werkte! Enkele deelnemers zaten in de zaal, herkenden zichzelf en gingen daarover tijdens het drankje achter in gesprek met anderen.